κριθοτράγος

κριθοτράγος, -ον (Α)

αυτός που τρώγει κριθάρι, κριθοφάγος («φῡλα μυρία κριθοτράγων σπερμολόγων τε γένη», Αριστοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κριθή + -τράγος (< θ. τραγ-, πρβλ. τραγ-είν αόρ. τού τρώγω), πρβλ. οψο-τράγος, συκο-τράγος].